2. „Wszystko będzie dobrze”.

*****ALICE*****

Nie wiem ile spałam, ale na pewno długo. Postanowiłam w końcu otworzyć oczy.

Zobaczyłam Margaret. Jeżeli rodzice już są, to naprawdę długo musiałam sobie pospać.

-Cześć mamo. Ile spałam? - przywitałam się z nią i zapytałam.

-Ponad dwa dni. - odpowiedziała.

-A co z moją córeczką? - zapytałam. Przez chwilę milczała. Bardzo się jej milczeniem  denerwowałam, bo spałam ponad dwa dni i nie wiem co z Lottie. - Mamo, co się dzieje? - byłam niespokojna. Westchnęła. Dla matki życie dziecka jest najważniejsze.

-Dwanaście godzin po narodzinach wyszły pewne komplikacje. Nie potrafiła sama oddychać i jest podłączona do respiratora w inkubatorze. - powiedziała smutna, a do moich oczu napłynęły łzy.

Postanowiłam pójść do mojej małej kruszynki. Mama pomogła mi i od razu udałyśmy się do Charlotte. Mała była taka bezbronna. Kiedy ją widziałam bardzo było mi jej szkoda. Od razu do niej podeszłam. Chciałam wiedzieć co się z nią dzieje, więc poprosiłam pielęgniarkę by zawołała lekarza, który prowadzi moją małą.

-Jestem już przy tobie. - powiedziałam i chwyciłam ją za tą jej malutką rączkę. Serce mi się kroiło jak ją widziałam.

-Dzień dobry. - powiedział lekarz prowadzący moją małą córeczkę. Zaczął mi tłumaczyć, że jej płuca nie są zbyt dobrze rozwinięte i nie potrafi sama oddychać. A to tylko dlatego, że mała za wczas się urodziła. - Nie wiadomo jakie też będą konsekwencje niedotlenienia mózgu zaraz po urodzeniu, kiedy dziecko nie oddychało. - te słowa były dla mnie jak cios w twarz. Mocny cios w twarz. Dlaczego ona musi tak cierpieć? - Konsekwencje mogą być, ale nie muszą. Więc proszę się nie martwić. Zrobimy wszystko by mała była zdrowa. - powiedział i odszedł. Nie wiem czy mam się cieszy, czy płakać? Siedziałam z nią już długo. Pielęgniarki chciały bym poszła odpocząć, ale chciałam być z moją myszką. Chciałam by mała czuła, że jest kochana.

*****IGOR*****

Po treningu, odświeżony udałem się do szpitala. Kim napisała mi wcześniej, że Ali się obudziła i siedzi cały czas przy małej i nie ma zamiaru z stamtąd iść. Ubrałem ten fartuch ochronny i wszedłem do środka.

-Hej. - przywitałem się z nią, a po chwili dziewczyna się do mnie przytuliła ze smutną miną.

-Wszystko będzie dobrze. - powiedziałem. Po chwili się od siebie odsunęliśmy.

-Mam taką nadzieję. - uśmiechnęła się nikle i odwróciła się do swojej córeczki i trzymała ją za jej małą rączkę. Objąłem ją od tyłu i pocałowałem w policzek.

-Chodź już. Musisz odpoczywać. - po ciężkich namowach w końcu zdecydowała się wrócić na salę. A za chwilę ma przyjść Victor i będzie siedział z Lottie. Tyle dobrze, że chce być częścią w życiu małej. Że zrozumiał swój błąd. Alice położyła się i poprosiła bym usiadł na łóżku, by się mogła do mnie przytulić.

-Dziękuję, że ze mną jesteś. Jesteś najlepszy. - powiedziała po jakimś czasie milczenia.

-Przecież wiesz, że zawsze możesz na mnie liczyć. Wiesz też, że cię bardzo kocham. - uśmiechnąłem się i pocałowałem ją w głowę. Mam wielką nadzieję, że ona pokocha mnie tak jak ja ją. Bardzo mi na niej zależy.

-Wiem. - pocałowała mnie w policzek. Posiedziałem z nią jeszcze przez godzinę, a potem udałem się do kawiarni gdzie umówiłem się z moją byłą. Nie wiem co ona kombinuje i coś mi się wydaje, że w jej pojawieniu się maczał palce Victor. Bo pojawia się ponad półtorej roku po naszym rozstaniu. Więc mi coś w tym nie gra. Nie podoba mi się to. Wydaje mi się, że Victor czuje się zagrożony. Uważa, że mogę odebrać mu Amerykankę. Ale ona nie jest jakąś rzeczą by o nią walczyć, jak o jakąś zabawkę. To ona wybierze z kim chce być. Może wybrać mnie, jego, albo kogoś innego. Kogoś kogo pokocha i będzie z nim szczęśliwa.

-Cześć. - powiedziałem, kiedy byłem już w kawiarni niedaleko szpitala. Dziewczyna chciała mnie pocałować, ale się odsunąłem. - Czego chcesz? - zapytałem od niechcenia, tak nie ładnie. Usiedliśmy do stolika.

-Wiesz, że cię kocham. Zawsze kochałam. - zaczęła. Nie jestem pewien tych jej słów i nigdy nie byłem. Znam ją od bardzo dawna i wiem jaka jest. Jest przebiegła, zawsze stawia na swoim i dąży do celu po trupach. Dlatego została prawnikiem. Poznaliśmy się w szkole średniej. W szkole należałem, ona także należała do paczki, gdzie rządziliśmy całą szkołą. Ona pochodziła z bogatej rodziny, a ja jako, że rodzice byli trenerami, a sam grałem, może jeszcze nie zawodowo, ale dopiero potem zacząłem grać zawodowo w siatkówkę. Mnie się to podobało. Podobało mi się rządzeniem z innymi w szkole, ale potem skończyłem liceum i się kompletnie zmieniłem. Zmieniłem całkowicie swoje życie i charakter. Spoważniałem i jestem zadowolony z tego.

-I czego przez to ode mnie oczekujesz? Że wrócimy do siebie? - ona uśmiechnęła się uwodzicielsko i pokiwała głową na tak. W trakcie nauki w liceum podobał mi się związek z nią, ale potem to wszystko się zmieniło. Ona się nie zmieniła, a ja tak. I to potem nie szło w naszym związku. Wszystko się popsuło i większość się co chwile kłóciliśmy, a potem godziliśmy się i kończyło się to seksem. Czyli nasz związek polegał tylko na kłótni i namiętności. Nigdy jej nie kochałem, od tego trzeba zacząć. W liceum podobała mi się ta namiętność, potem też. Ale oczekiwałem czegoś więcej w związku, niż ta namiętność i kłótnia. Oraz nigdy nie miałem do niej zaufania, a to w związku jest bardzo ważne. - To źle trafiłaś. Bo nigdy cię nie kochałem i nie chcę by nasz związek polegał tylko na seksie. Więc nie mamy o czym rozmawiać. - powiedziałem, wstałem od stolika i chciałem już iść, ale Anna mnie jeszcze zatrzymała chwytając za rękę.

-Zrobię wszystko i przed niczym się nie cofnę byś był ze mną. - o to właśnie ona. Dążąca do celu po trupach. Po porostu się przed niczym nie cofnie. Właśnie się tego boję. Nie wiadomo co siedzi jej w tej głowie. Wyrwałem rękę z jej uścisku i wyszedłem z kawiarni. Postanowiłem wrócić do szpitala.

*****VICTOR*****

Posiedziałem z małą przez jakieś dwie godziny, bo potem pielęgniarka kazała mi wyjść. Ona jest tak malutka i moja. Kiedy ją wtedy zobaczyłem od razu ją pokochałem. Naprawdę byłem głupi, że zostawiłem Alice. Ale czasu już nie cofnę i zrobię wszystko by obie były ze mną. Ściągnięcie Anny wydaje mi się dobrym posunięciem. Chciałem jeszcze pójść do Amerykanki, ale ona siedziała z Igorem. Czyli spotkanie Anny z nim się nie udało. Wyszedłem ze szpitala i od razu zadzwoniłem do Sticzev. Umówiliśmy się u mnie w mieszkaniu. Pół godziny później byłem na miejscu. Dziewczyna już na mnie czekała.

-Cześć. -  przywitałem się z nią i  pocałowałem ją w policzek. Weszliśmy do środka. Ściągnąłem kurtkę.

-Widzę, że nie jesteś zadowolony. - odezwała się.

-A czym mam być? - odpowiadałem spokojnie.

-Wszystko w swoim czasie, kochaniutki. - podeszła do mnie, a po chwili złączyła nasze usta.

Bardzo mi się to podobało. Postanowiliśmy się przenieś do sypialni. Kochaliśmy się i mi się to bardzo podobało.

Kiedy już doszliśmy, położyłem się obok niej. Dziewczyna jeszcze na chwilę poleżała, a potem wstała i zaczęła się już ubierać. - Zrobię wszystko by Igor wrócił do mnie, a ta Amerykanka do ciebie. - powiedziała. - Oraz radzę ci byś był bardziej stanowczy, a nie jej pobłażał. Nie wiem co wy w niej widzicie. - dodała jeszcze. Pocałowała mnie ostatni raz. - Pa. - pożegnała się i już jej nie był. Chyba wdrożę tę opcje w życie. Chcę by Alice i Charlotte były ze mną, chcę byśmy byli szczęśliwą rodziną. 

*****ALI*****

Siedzieliśmy z moim bratem, z Andersonami i oczywiście Igorem. Jako, że Superliga się skończyła, Max powiedział, że zostanie w Kazaniu do naszego wyjazdu do Stanów. Chłopaki w maju zaczynają zgrupowanie reprezentacyjne. Po skończonym sezonie klubowym miałam wrócić do Stanów i tam urodzić i zostać do września. Potem miała wrócić na sezon ligowy. Jako, że mała się tu urodziła i ma zostać w szpitalu, będę musiała trochę pozmieniać plany. Polecę do Ameryki, ale tylko na kilka dni. By pozałatwiać sprawy związane z moim oficjalnym przejęciem firmy projektującej ubrania po mojej zmarłej mamie. A potem wrócę do Rosji do mojej małej kruszynki. Moi goście siedzieli do 20, bo pielęgniarki zaczęły ich wyganiać. Nawet dobrze, bo byłam już zmęczona tymi dzisiejszymi wrażeniami. Po paru minutach odpłynęłam do krainy Morfeusza. 

________________________________________________

Witam was z dwójeczką. :D

Cieszę się, że jesteście ze mną. :P

Dziękuję za komentarze i wyświetlenia. :]

Mam nadzieję, że się wam podoba. *_*

To bardzo motywuje, :>

To chyba tyle. =)

Do następnego. ^_^

Pozdrawiam. :*