Prolog.

Grudzień 2015.

Właśnie dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Trzeci miesiąc. Umówiłam się z Victorem u mnie w mieszkaniu. Kiedy w aptece kupiłam mi najpotrzebniejsze rzeczy, które przekazał mi w recepcie mój lekarz udałam się do mojego mieszkania. Po pół godzinie dotarłam pod swój blok. Weszłam do niego i udałam się na drugie piętro. Pod drzwiami mojego mieszkania stał mój chłopak.

-Hej.- powiedziałam i dałam mu buziaka.

-Hej.- powiedział. Otworzyłam drzwi i weszliśmy do środka. Zdjęliśmy kurtki.

-Czego się napijesz?- zapytałam i udałam się do kuchni. Odstawiłam siatkę z moimi witaminami i wyciągnęłam nam dwie szklanki.

-To co zawsze.- powiedział. Nalałam nam do szklanek naszego ulubionego soku porzeczkowego. Wzięłam je i udałam się do salonu, położyłam szklanki na stoliku i usiadłam koło Victora.

-Kocham cię.- powiedziałam i się w niego wtuliłam.

-Ja ciebie też.- pocałował mnie w głowę. Siedzieliśmy przez jakiś czas w tej samej pozycji. Ale w końcu przyszła kolej by powiedzieć mu o dziecku. Po chwili się od niego odsunęłam.

-Muszę ci o czymś powiedzieć.- popatrzyłam w jego oczy. Zachęcił mnie bym mówiła dalej.- Victor. - westchnęłam. -Jestem w ciąży.- powiedziałam. Jego twarz nic nie pokazywała, nie wyrażała żadnych emocji. Nie miałam pojęcia jak zareagował na to.

-Jak to? To nie możliwe!- wstał i był wkurzony. Właśnie tego się obawiałam.- To na pewno nie moje dziecko! Zdradziłaś mnie! Pewnie ojcem jest Igor?! Tak?!- wykrzyczał. Teraz to już przesadził.

-Mam ci przypomnieć kto mnie zdradził?! Ja nigdy bym ci tego nie zrobiła! Wybaczyłam ci zdradę, ale to chyba był zły wybór! A Kobzar to tylko mój przyjaciel.- miałam łzy w oczach.

-Nawet jeżeli to moje dziecko. To nie chcę by było w moim życiu.- powiedział i wyszedł. Bardzo mnie tym zranił. Zalałam się łzami. Ubrałam się i postanowiłam pójść do mojego przyjaciela. Wiedziałam też, że będą tam Andersonowie. Próbowałam powstrzymać łzy, ale nie potrafiłam. Tak bardzo go kocham, a on mnie zostawił z tym wszystkim samą. Po pół godzinie dotarłam do mieszkania Igora. Zadzwoniłam na dzwonek i po chwili otworzył mi drzwi. Od razu się w niego  wtuliłam.

-Co się stało?- zapytał i od razu weszliśmy do środka. Udaliśmy się do salonu. Usiadłam obok Matta i próbowałam się uspokoić, ale nie mogła. Po jakimś czasie powoli doszłam do siebie. Opowiedziałam im o wszystkim, zawsze mogę na nich liczyć i za to ich kocham.

-Zawsze możesz na nas liczyć. Pomożemy ci.- powiedziała Kim i mnie przytuliła.

Teraz kolej powiadomienie o mojej ciąży rodzinę. Obawiam się jak zareagują. Mam nadzieję, że pokochają moje dziecko tak jak ja je pokochałam.

Tak się zaczyna moja historia. 

_____________________________________

Zaczynamy. :D

Pojawił się prolog. :P

Mam nadzieję, że ta historia się wam spodoba. :>

Czekam na waszą opinię. :)

Pierwszy rozdział pojawi się jak go napiszę. :]

Pozdrawiam. :*